De kokospalmen in Vietnam

Juul heeft het gisteren leuk geprobeerd, maar ik mocht het stokje weer overnemen. Gisterochtend om 6 uur stond iedereen paraat en verlieten we Hoi An en vlogen we vanaf Danang richting het zuiden naar Ho Chi Minh. Dat was maar een vlucht van een uurtje dus dat liep allemaal vlekkeloos.

Uitrusten daarna zat er niet in. We gingen direct een luxe bus met Wifi in op weg naar Ben Tré. We verkende Ben Tré na een korte lunch. De plaats staat bekend om de kokosnoten. Verder bestaat het uit moerassen, rivieren en kleine kanaaltjes die vol gegroeid zijn met bananenbomen en kokospalmen.

Ben Tré is zo vruchtbaar omdat het midden in de Mekong Delta ligt. De Mekong Delta wordt beheerst door water, rijstvelden en bomen. Mekong betekent 9 draken wat weer te maken heeft met het ontstaan van de Mekong delta.

Na de lunch was het tijd voor een korte boottocht door de delta wat mooie plaatjes opleverde van mensen die er wonen en natuurlijk de banenbomen en kokospalmen. We stopte onderweg bij een baksteen fabriek wat nog steeds gebruikt wordt en al eeuwen oud is. Daarna vervolgde we de tocht naar (hoe kan het ook anders) een kokosnoten familie. Ze maken onder meer kokosmelk, olie en snoepjes. Vooral de snoepjes smaakte erg lekker al vonden mensen met vullingen het misschien wat lastig eten, en zitten toch in een bepaalde groep. Na een fruithapje gingen we onder genot van een kokosnoot (nou ja genot, de groene kokosnoot vind ik minder smaken dan de bruine) verder richting een hangmatten familie. Ze zijn van alle markten thuis in Vietnam dat blijkt wel. Het maken van zo'n hangmat van rietgras kost drie à vier uur met 2 personen. In het noorden van Vietnam maken ze tegenwoordig hangmatten van bamboe, want die zijn wat steviger... maar daar eet men ook wat meer dan op het platteland dus dan is dat wel noodzakelijk. Vietnamesen eten namelijk drie keer dag buiten de deur.

Jullie zullen begrijpen dat een hangmat wel in de smaak valt, maar helaas is heel ons balkon dan direct vol. Geen hangmat gekocht dus. Ondertussen waren we aan wal gegaan en ging onze tocht verder per tuk tuk waar we met zes man in konden.

De rit ging tussen de palmbomen door dus af en toe zag je meer van de grond dan van de omgeving.... afijn na een korte rit kwamen we aan bij de roeidende boot (zoals Harry ze noemt) oftewel een roeiboot; sampan in het Vietnameens. Deze 'heerlijk' zittende houten boot bracht ons met een mooie natuurtocht terug naar een wat grotere boot die ons naar het hotel bracht. Het hotel biedt een prachtig uitzicht over de Mekong Delta en heeft ook een aanmeer steiger. Helaas wordt het hier al om half 6 donker dus foto's blijven uit. De avond werd door Juul afgesloten met een rijstwijntje in de bagegeruimte van de bus samen met Harry, de buschauffeur, bus boy en de nog een groepsgenoot. Een echte mannenavond dus (avonds een vent, ochtends een.....).

Dan op verzoek van een lezer met enige vertraging nog wat info over de leefomstandigheden. 69% van de bevolking (95 miljoen) woont op het platteland. De grootste steden zijn Ho Chi Minh en Hanoi. Zoals al eerder aangegeven zijn de huizen lang en smal vanwege de brommer cultuur die hier heerst en de luiheid van de mensen. De meeste huizen zijn goed onderhouden (al vindt Juul van niet aangezien de verf afbladderd en scheuren in de gevel). Wel zit er een verschil tussen de huizen in het zuiden en in het noorden. In het zuiden is het namelijk altijd goed weer met de twee seizoenen per jaar. Dus men heeft vaker minder ramen in de woningen zitten. Ook zien de huizen op het platteland er wat armoediger uit. In het noorden zijn de meeste huizen goed onderhouden en ook voorbereid op koude winters (maximaal 7 graden, lijkt mij een prima winter!).

De meeste gezinnen verdienen een redelijk inkomen gemiddels 1.200VND. Naar verwachting wordt 30 tot 40% zwart verdiend. Zij betalen ook belasting naar hun inkomen. De arbeiders van het platteland gaan vaak na de oogst werken in de stad. Vanwege de twee oogsten per jaar. Een inkomen in een fabriek in de stad ligt ook zes keer zo hoog als het inkomen op het platteland. Als men eenmaal in de stad woont, komen ze pas na hun dood terug om begraven te worden.

Een begrafenis duurt drie dagen. Eerst wordt de overledende geëerd, dan wordt de betreffende persoon begraven op gemeentegrond en na 3 jaar moet het oudste kind de overledene opgraven en zijn botten wassen en in een andere kleine kist leggen hierna krijgen ze een grafrombe (bizarre traditie).

Tevens heeft elke stad een luidspeaker hangen die ochtends om 10 uur en middags om 5 uur afgaat. Middels de luidspeaker kan elke gemeente informatie vertellen over kinderen die geboren zijn,  huwelijken of overleden mensen. Ook wordt er andere info gegeven net een plaatselijke huis aan huis dagblad.

Een gezin mag hier maximaal uit twee kinderen bestaan, omdat ze al zo'n grote bevolking zijn. Ter vergelijking Cambodja heeft ongeveer 12 miljoen mensen en Laos 6 miljoen. Ook hebben ze een klein vrouwen probleempje. Er zijn namelijk teveel mannen dus dat wordt binnenkort vrouwen importeren.....

Tot slot is Vietnam nog steeds communistisch. Wel hebben ze een andere communistische gedachte dan in bijvoorbeeld China of Noord-Korea. Zo is social media mogelijk, maar kranten worden nog wel gecontroleerd. Uitgangspositie wordt wel steeds meer dat men zijn eigen geld mag/kan verdienen en dat ze voor elkaar moeten zorgen. Er is dus nog steeds sprake van comminisme, maar wel met mate. En als we Harry mogen geloven hebben de Vietnamesen daar vrede mee zolang de staat maar open blijft staan voor veranderingen. Maarja uiteindelijk weten de mensen ook niet beter....