Kennismaking met de auto

Het is weer is tijd dat iemand anders een blog schrijft. Roos is toch bijna dagelijks een drie kwartier zoet met het typen van de blog om het thuisfront een zo goed en realistisch mogelijk beeld te geven. Misschien zelfs een jaloers makend beeld! Maar deze vakantie is toch pittig en lijkt verdacht veel op werken! Er zijn allerlei deadlines, vroeg beginnen, heb je er geen zin in moet je het toch doen, strakke lunchtijden en ga zo nog maar even door. Al is toch het grote verschil dat wij er nu voor betalen in plaats van een onkostenvergoeding krijgen. Maar dat is nu eigenlijk achterwege, want ons zelf te regelen reisgedeelte is begonnen!

De dag begon toch betijds, omdat de auto werd gebracht om 9 uur en er moest eerst ontbeten worden. Volgens de reisleider Gijs heeft het Hilton een goed ontbijtbuffet, en dat was ook zeker zo! Van verse wafels tot wraps van donuts tot sushi en allerlei soorten normaal ontbijt wat wordt gegeten over de rest van de wereld. (Blijkbaar eet niemand hamburgers met friet als ontbijt, want  dat was het enige wat zo'n beetje ontbrak). Een klein cultureel weetje vrouwen met een boerka eten ook in het bijzijn van anderen. Dan gaat het lapje stof voor de mond een klein stukje omhoog zodat het eten naar de mond gebracht kan worden met een vork en als de hap binnen is gaat het lapje stof weer naar beneden en dit wordt heel de maaltijd herhaald.

Nadat het ontbijt op was wachtte wij in de lobby, waar het een straffe 16 graden is, op het verhuurbedrijf welke de auto zal brengen. Nadat het 10 over 9 was wilde wij aan de receptie vragen of zij het verhuurbedrijf wilde bellen om te vragen waar de auto blijft aangezien een drukke dag was gepland door ons. Naast ons aan de receptie vroeg een dame naar kamer 617 en dat is toevallig onze kamer. Na een kleine teleurstelling van de auto (persoonlijk vind ik hem wat krakkemikkig, want de autosleutel met afstandsbediening zit vast met tyraps omdat die uit elkaar valt, auto was vies aan de buitenkant, allerlei krassen, ontbrekende wieldop en nog allerlei kleine puntjes) kregen wij een uitleg hoe die werkt. Aangezien wij nog nooit met een automaat hebben gereden was de uitleg welkom. Een uitdaging extra naast het links rijden. De dame die de auto kwam brengen was blijkbaar geen kei in fileparkeren aangezien de auto (bewijze van) meer op de weg stond dan in het parkeervak. Heb ik de auto toch even vakkundig in zijn achteruit de heuvel opgereden, zodat we konden parkeren in de garage van het hotel. Al stonden we eerst wel bijna voor de verkeerde slagboom van de parkeergarage dat is natuurlijk ook links....

Nadat wij onze spullen hadden gepakt gingen wij (20 minuten later dan gepland) naar de wasserette om de was weg te brengen, een mooie 9 kilo. In de ochtend gebracht en we konden het einde middag weer netjes ophalen. In de tussentijd zijn wij naar Sarawak culturele village geweest (Sarawak is de naam van de provincie). Een 40 minuten rijden. Aangezien ze hier links rijden en ik een voorstander ben van de linker baan (minder spoorvorming van vrachtwagens) waren wij in 38 minuten op locatie van bestemming! Onderweg was het goed opletten bij alles! En een paar keer geprobeerd de koppeling in te drukken tijdens het uitrijden voor een stoplicht. Het uitrijden lukte hierdoor niet zo goed! Of de koppeling willen intrappen om te rennen en dan keihard op de rem trappen...

In Sarawak was net de spetterende theater voorstelling begonnen over de culturele geschiedenis van Maleisië waarbij de culturen door middel van dans werden gepresenteerd. Er waren meerdere scholen op bezoek waarbij ze allemaal een schooluniform aan hadden met hoofddoek en de jongens zaten op een andere rij dan de meisjes. Wanneer er maar een teken van liefde was tussen een man en een vrouw giechelde heel de zaal. Al pakte een man de hand van een vrouw. Schattige kinderen.

Na de voorstelling was het park min of meer gesloten aangezien ze hier ook een soort siësta houden. Dit duurde anderhalf uur wij hebben toen lokaal gegeten en hebben gewacht totdat het park met allerlei huisjes weer open gingen (bewoond werden). Dit viel wel een beetje tegen. Er was weinig informatie over de huisjes/dorpen en de mensen konden slecht Engels. Wel hebben wij het kinder parkoers gevolgd. Het over bamboe lopen ging nog slechts met mijn oude rug al heb ik wel gewonnen met pijltje blazen door een speer in het dartbord.

Bij terug komst in het hotel hebben we in het zwembad gedobberd en wat gelezen op een ligbed. Helaas kwam ik nauwelijks van het ligbed af door de rugklachten. Ouder worden heeft zo zijn beperkingen. Ben benieuwd wat de komende 70 jaar mij te wachten staat!?

Toen we nog in NL waren (lang geleden ondertussen) zagen we 3 op reis met Chris Zegers in Maleisië (komt punt 1 weer vakantie is werken! Al doet hij het van ons belastingsgeld). Altijd leuk om tips te krijgen van Chris Zegers vind Roos. We hadden nog onthouden dat rond eind september de aflevering van Borneo werd uitgezonden en die hadden we vanochtend terug gegeken. Chris Zegers ging in Kuching eten boven op het dak van een parkeergarage wat er erg gezellig uit zag. Wat bleek die parkeergarage is 7 minuten lopen van het hotel vandaan. Met de lift naar de bovenste verdieping en daar bevonden zich allemaal kleine eettentjes waar nog verse ingrediënten lagen en je zelf (lag voornamelijk vis) kon aanwijzen wat je wilde. Aangezien het bijna alleen maar seafood was koos ik voor de veilige weg met wat lam en kip. Roos ging voor een uitdaging en nam een hele kreeft. In NL is dat behoorlijk aan de prijs, maar dat kost hier ongeveer 7 euro. Het duurde even om de kreeft te ontleden, maar het was erg lekker, evenals mijn eten.