Bestolen in Bako National Park

Vandaag gingen we al vroeg in de morgen op pad naar het Bako Nationaal park. Hier hebben we lang naar uit gekeken, want eindelijk konden we apen in het wild gaan bekijken. Als ze tenminste op een zichtbare plek zaten.....

Om überhaupt bij Bako National Park te komen moet je al een flinke reis afleggen dus een stevig ontbijt was wel op zijn plaats. Met onze hypermoderne auto reden we in een half uur naar het hoofdgebouw van het park. Daar kon je een kaartje kopen voor het park. So far so good. We moesten alleen ook een kaartje kopen voor de boot. Om bij het National Park te komen moet je nog ruim een half uur met de boot varen.

Ik dacht eerst nog even naar de wc te gaan voor vertrek met de boot, maar de Franse wc zag er al erg jungle achtig uit dus laat maar zitten. De boottocht was al prachtig. Bako bestaat namelijk ondermeer uit steile kliffen, diepe baaien & witte stranden. Dat is niet het enige wat er te zien is. Er komen allerlei natuurtypen voor variërend van moerasland, mangrovebossen, strand en struikgewassen. Helaas konden wij onze bikini en zwembroek weer terug leggen in de auto, want vorig jaar was er een  krokodil gesignaleerd in de baai en sindsdien zijn ze panisch dat toeristen de zee in gaan.

Je zou denken dat het park in de loop der jaren toeristisch is geworden, maar dat viel behoorlijk mee. Het was ons op voorhand ook onduidelijk dat we ons eenmaal aangekomen in het park (wat meer een eiland is) moesten aanmelden en noteren welke track we gingen doen. Je hebt de keuze uit 16 verschillende tracks over het eiland. De ene track is 800 meter en de andere track 2 of 6 km. Wij hadden ervoor gekozen om tracks te doen waarbij je de meeste kans had om dieren te zien, aangezien we zonder gids op pad gingen. Geen zorgen dat was prima te doen, want het complete pad was aangegeven met kleurtjes op de bomen.

Onze eerste track was 800 meter en daar stond een uur voor. Dat is vast heen en terug dachten we. Nou niet dus. Het pad was niet geasfalteerd of recht. Er zaten af en toe wat houten, niet stevige, trapjes maar de rest van het pad bestond uit stenen en wortels van bomen. Tempo zat er hierdoor niet in aangezien we ook nog naar dieren moesten zoeken. Er bevinden zich in het park onder meer everzwijnen, slangen, vleesetende planten, Silvered-leaf apen, Longtail makaken maar waar het echt om ging waren de bedreigde neusapen.

Alle genoemde dieren hebben we gespot de één wat beter dat de andere, omdat ze soms alleen in de boom zitten. De neusaap zagen we de weg oversteken. Fascinerende beesten zijn dat. De Longtail makaken zijn ons wel het meest bijgebleven. Aan het einde van de track wat uitmondde op een prachtig wit strand zaten er veel van die apen. In eerste instantie dachten we oh wat lief en schattig! Maar daar zijn we van terug gekomen.

Toen we aankwamen op het eiland en ons hadden aangemeld hadden we twee doosjes eten volgeschept met wat rijst voor onderweg. Dit paste niet meer in de rugzak dus hield Juul het in een plastic tasje in zijn hand. Wij stonden dus op het strand te genieten van het mooie uitzicht bestaande uit een baai met rotsen toen we zo'n longtail makak zagen lopen op het strand. Wij nog roepen naar andere toeristen die hun tas op de grond hadden gezet van pas op dat ze het niet meenemen. Maar voor het wisten kwam de aap op ons af en griste het tasje met eten zo uit Juul zijn handen. Hij schrok zich rot dus verloor het gevecht om het eten. Wij dachten hij krijgt de doos met rijst toch niet open aangezien er ook elastiek om zat.... Apen zijn toch slimme beesten. Hup touwtje eraf en de doos open gemaakt. En opeens kwamen zijn vrienden er ook bij. Wij stonden er wat geschrokken en verbaasd bij. Stom van ons natuurlijk, maar hadden nooit verwacht dat het zo zou gebeuren.

Er was maar één weg terug vanaf het strand de jungle door. Laten nu net op het pad een aantal van die apen zitten. Fotocamera maar snel in de tas gedaan en stilletjes en met de tas op de rug zijn deze twee scheiterds er langs gelopen. Leuk verhaal voor naderhand, maar ondanks de waarschuwing vooraf zijn we toch
te graze genomen.

De track moest via dezelfde weg terug gelopen worden naar het begin. Dus dat werd ipv één uur twee uurtjes wandelen. Je zou denken dat is met onze fantastische conditie geen probleem, maar het geklim en geklauter en de hoge luchtigvochtigheid brak ons behoorlijk op. Het zweet zat overal, de handdoek was nat en de kleding doorweekt. Eerst maar even terug naar het startpunt om een nieuwe (weg gegrisde) plattegrond te halen, eten &  grote flessen water. Daar zagen we dat we ook met een boot naar de beroemde sea stack konden.

Dat leek ons een goed idee en daar hebben we ook geen spijt van gekregen. Wat een prachtig plaatje was dat. Achteraf gezien jammer dat we maar één track hebben kunnen doen ipv van twee, maar met de warmte en de tijd die je kwijt was met een track hadden we weinig keuze. Om 15.00 uur ging de laatste boot alweer terug naar het vaste land. Rond 15.00 uur gaat het standaard elke dag keihard waaien en regenen in Kuching. Je weet daardoor precies hoelaat het is en twee uur later is het weer droog.
Voor een overnachting in het park hadden we geen tijd, want morgen gaan we op bezoek bij de orang oetangs in een rehabilitatiecentrum.

Avonds hebben we sushi gegeten in één van de zoveel shoppingsmalls in Maleisië. De sushi werd geserveerd op een lopende band en daar kon je sushi vanaf pakken. We hebben nog nooit zo voordelig sushi gegeten.