Hello Saigon
2 oktober 2016 - Ho Chi Minh-stad, Vietnam
We begonnen de dag gister met een boottocht richting de drijvende markt van Vietnam. Het was niet te vergelijken met de drijvende markt in Thailand. Dat was allemaal veel groter opgezet. De drijvende markt in Vietnam is een groothandel en viel daardoor wat tegen. Ze hadden wel een goed systeem door aan de mast op de boot de groente/fruit die ze verkochten op te hangen. Zo val je meer op voor de kopers.
Hierna vaarde we door naar een familie die een fruittuin bezit. Het leverde af en toe wat spannende momenten op voor bepaalde groepsgenoten doordat de wandeling door de tuin ook smalle boomstammen over water bevatte. We zagen onder meer de vreselijk stinkende durian groeien, heerlijke drakenvruchten, mango, ananas, passievrucht en sinaasappel. Daarna stond er voor iedereen een fruithapje klaar (ze zorgen goed voor ons hoor).
Hierna verlieten we Can Tho een stapte we de bus in naar Ho Chi Minh stad oftewel Saigon. Onderweg stopte we bij een pagode waar we samen met de monniken gingen lunchen. De schoenen moesten uit bij de voordeur (geen wc bezoek voor mij op blote voeten....) Het leverde wel een bijzondere lunch op met lekkere en minder lekkere lokale gerechten, alles was vegatarisch! De pagode was 100 jaar oud. Er bevonden zich onder meer nog kasten van de laatste keizer (voor de thuisblijvers dat was nummer zestien) en een pot die al 1200 jaar oud was. Voorzichtig lopen dus, want alleen die pot was al 2.5 miljoen dollar waard (verkopen die handel!).
Na een dutje in de bus kwamen we aan in Saigon en kon de stadstour beginnen. Op verzoek van vele groepsgenoten brachten we een bezoek aan het museum over de Vietnamese oorlog ipv een bezoek aan het Herenigingspaleis. Volgens Harry was het museum ook een betere keuze. Het museum was echt de moeite waard (en dat vinden wij niet snel). Je werd geconfronteerd met indrukwekkende foto's, cijfers en feiten. Zo werden er bijvoorbeeld 14.3 miljoen ton aan bommen gebruikt t.o.v. 5 miljoen ton in de Tweede Wereldoorlog. Echt ongelooflijk!
Hierna volgde een foto moment bij het Herenigingspaleis. Dit paleis werd historisch door de overgave van zuid aan noord Vietnam en uiteindelijk de hereniging. De wandeling zette zich voort naar de Notre Dame kathedraal (zelfde naam als de kerk in Parijs, maar een iets ander uiterlijk). Wel werd het gebouwd door materialen uit Frankrijk en het Maria beeld werd geschonken door het Vaticaan. Niks Vietnameens aan dus. Aan de overkant van de straat stond het oude koloniale postkantoor. Wat ons de mogelijkheid gaf om een kaartje te versturen. Helaas hadden we maar één postzegel dus voor de rest posten we digitale kaart als foto. Ook kwamen wij de eerste Mac Donalds tegen Juul heeft zich ingehouden en een ijsje gehaald.
Veel gebouwen uit Saigon stammen nog uit de Franse kolonie dus de invloeden zijn zichtbaar. Zo ook bij het Operahuis en het stadshuis waar ze wel een inmens beeld van oom Ho voor hebben geplaatst. Saigon is echt een stad in opkomst. Zo zijn er sinds 2010 hoge gebouwen in gebruik en zijn ze nu bezig met het bouwen van een metro station. Saigon is ook de stad die invloeden van het westen heeft.
Aangezien ons hotel een straat achter de backpackers straat ligt, hebben we ons daar 's avonds prima vermaakt samen met honderden anderen. Na een lekkere pasta bolognese was het nog tijd voor een biertje alleen kozen we tussen de 20 beauty salons de verkeerde tent uit. We zaten aan de bar bij een tent (crazy girls) waar mannen dames oppikken..... Afijn na één drankje maar door naar de volgende tent.
Hierna vaarde we door naar een familie die een fruittuin bezit. Het leverde af en toe wat spannende momenten op voor bepaalde groepsgenoten doordat de wandeling door de tuin ook smalle boomstammen over water bevatte. We zagen onder meer de vreselijk stinkende durian groeien, heerlijke drakenvruchten, mango, ananas, passievrucht en sinaasappel. Daarna stond er voor iedereen een fruithapje klaar (ze zorgen goed voor ons hoor).
Hierna verlieten we Can Tho een stapte we de bus in naar Ho Chi Minh stad oftewel Saigon. Onderweg stopte we bij een pagode waar we samen met de monniken gingen lunchen. De schoenen moesten uit bij de voordeur (geen wc bezoek voor mij op blote voeten....) Het leverde wel een bijzondere lunch op met lekkere en minder lekkere lokale gerechten, alles was vegatarisch! De pagode was 100 jaar oud. Er bevonden zich onder meer nog kasten van de laatste keizer (voor de thuisblijvers dat was nummer zestien) en een pot die al 1200 jaar oud was. Voorzichtig lopen dus, want alleen die pot was al 2.5 miljoen dollar waard (verkopen die handel!).
Na een dutje in de bus kwamen we aan in Saigon en kon de stadstour beginnen. Op verzoek van vele groepsgenoten brachten we een bezoek aan het museum over de Vietnamese oorlog ipv een bezoek aan het Herenigingspaleis. Volgens Harry was het museum ook een betere keuze. Het museum was echt de moeite waard (en dat vinden wij niet snel). Je werd geconfronteerd met indrukwekkende foto's, cijfers en feiten. Zo werden er bijvoorbeeld 14.3 miljoen ton aan bommen gebruikt t.o.v. 5 miljoen ton in de Tweede Wereldoorlog. Echt ongelooflijk!
Hierna volgde een foto moment bij het Herenigingspaleis. Dit paleis werd historisch door de overgave van zuid aan noord Vietnam en uiteindelijk de hereniging. De wandeling zette zich voort naar de Notre Dame kathedraal (zelfde naam als de kerk in Parijs, maar een iets ander uiterlijk). Wel werd het gebouwd door materialen uit Frankrijk en het Maria beeld werd geschonken door het Vaticaan. Niks Vietnameens aan dus. Aan de overkant van de straat stond het oude koloniale postkantoor. Wat ons de mogelijkheid gaf om een kaartje te versturen. Helaas hadden we maar één postzegel dus voor de rest posten we digitale kaart als foto. Ook kwamen wij de eerste Mac Donalds tegen Juul heeft zich ingehouden en een ijsje gehaald.
Veel gebouwen uit Saigon stammen nog uit de Franse kolonie dus de invloeden zijn zichtbaar. Zo ook bij het Operahuis en het stadshuis waar ze wel een inmens beeld van oom Ho voor hebben geplaatst. Saigon is echt een stad in opkomst. Zo zijn er sinds 2010 hoge gebouwen in gebruik en zijn ze nu bezig met het bouwen van een metro station. Saigon is ook de stad die invloeden van het westen heeft.
Aangezien ons hotel een straat achter de backpackers straat ligt, hebben we ons daar 's avonds prima vermaakt samen met honderden anderen. Na een lekkere pasta bolognese was het nog tijd voor een biertje alleen kozen we tussen de 20 beauty salons de verkeerde tent uit. We zaten aan de bar bij een tent (crazy girls) waar mannen dames oppikken..... Afijn na één drankje maar door naar de volgende tent.
