Pech onderweg
25 oktober 2016 - Royal Belum State Park, Maleisië
Vanochtend hadden we betijds de wekker gezet en de koffer gepakt. Na het lekkerste ontbijt van de vakantie bestaande uit geroosterd brood met zelf gekochte aardbeien konden we op pad naar de theeplantage en fabriek. Op internet hadden we gevonden dat BOH theeplantage op een mooie locatie zit. De rit er naar toe was al een hele tocht. De plantage lag op een berg en de fabriek stond bovenop. Om er te komen moest je over een hobbelige weg zigzaggend de berg op. Het pad zou in NL gebruikt worden als een éénrichtingsverkeer. Hier dus niet.... het ging soms maar net. Toen we eindelijk boven op de berg waren bleek dat de theefabriek dicht was, omdat er maandag niet geplukt werd. Ook was dit een andere theeplantage dan we op internet hadden gezien. Top! Er was geen wifi dus toen maar willekeurig op maps.me een andere theeplantage gekozen waarvoor we weer de gehele weg richting het hotel terug moesten.
Toen we net de eerste berg af waren en de volgende op wilde, hoorde we een raar geluid bij de auto. Auto op de vluchtstrook gezet om te kijken naar de schade. Die bestond uit een lekke achterband. Uhm tja dat leverde even een klein paniek moment op. Er lag dan wel een reservewiel in de auto, maar hoe dat werkt was ons niet volkomen duidelijk en we moesten nog 270 km (4.5 uur) rijden naar de volgende bestemming. Dat werd even een snelle afweging; garage was niet in de buurt, Anwb kennen ze hier niet en we moesten toch rijden. Aan de overkant van de weg zat een restaurant wat gelukkig al open was. Daar de vraag gesteld of iemand kon uitleggen waar een krik geplaatst moet worden. We hadden geluk! Een aardige Maleisiër die we niet genoeg konden bedanken wilde ons helpen. Samen met deze meneer had Juul de band verwisseld. We zagen niet waarom de band lek was, waarschijnlijk alleen de onderkant want die was plat), maar gelukkig was de reserveband een normale band die al vaker gebruikt (lees niet denderend weinig profiel meer) en konden we daar verder mee rijden. Onze redder in nood hadden we bedankt met 50 Ringget. Iets wat hij teveel vond, maar wij hadden hem zelfs wel 50 euro willen geven. Anders hadden we daar nog gestaan of dat aan telefoonkosten kwijt geweest.
Volgens Juul is de Nissan net een mooie vrouw van buiten, maar met een slecht innerlijk, zoiets is leuk voor een paar dagen maar dan ben je er ook echt wel op uitgekeken.
Na deze technische onderbreking gingen we vol goede moed door naar theeplantage nummer twee. Weer geen geluk. De fabriek werd gerenoveerd. Daar hadden ze wel wifi waardoor we de door ons gezochte theeplantage konden navragen en die lag richting ons hotel. Alleen hadden we de afslag naar links moeten nemen ipv rechts.... kleinigheidje. Na drie uur vertraging door technische problemen en het rijden naar de verkeerde locatie van de theeplantage kwamen we eindelijk om half 12 aan. Hier was de fabriek wel open, maar werd er ook niet gewerkt doordat ze maandag dicht waren. Deze theeplantage was de eerste in Maleisië. Ondertussen is het uitgegroeid tot een groot concern met zelfs een eigen televisieprogramma. In de fabriek kon je het proces van de theeblaadjes zien. Er werd alleen maar Earl Grey gemaakt. Voor strawberry thee voegen ze stukjes aardbei toe in het theezakje. Behalve het bezoeken van de fabriek kon je genieten van een prachtig uitzicht met een bakje thee en een gebakje voor nog geen 5 euro.
Na een lekker bakje thee gingen we op weg naar het Belum Rainforest Resort waar we de komende twee nachten slapen. De tomtom kende het resort niet dus dan maar maps.me gebruikt. Die had wel zin in wat avontuur blijkbaar, want die stuurde de Nissan off road tussen de kassen door. Toen we daar na een hobbelig kwartier uit waren en hij ons twee keer rechts stuurde waren we weer bij hetzelfde pad en hadden we een mooi rondje gereden. Dat schiet lekker op! Toch maar de tomtom gepakt en de dichtstbijzijnde plaats ingevoerd dan zagen we later wel verder. Dat ging allemaal wel volgens plan (volgens mij pas voor het eerst vandaag ).
Na een stop bij het tankstation voor een late lunch en een adreswijziging kwamen we rond half 6 aan op bestemming.
Belum is het grootste regenwoud complex van Maleisië en bestaat al 130 miljoen jaar. Er schijnen bijzondere dieren te leven waaronder de olifanten, neushoorns, tijgers en beren.
Het resort is prachtig, maar ligt er wel wat stilletjes bij op het eiland. Er zitten ook maar 15 gasten in het resort. Het resort heeft verder een prachtig zwembad, wat rommelige kamers met allerlei onnodige spullen en op de verkeerde plek (volgens Juul) en een uitkijkpunt.
We kregen een folder mee met de aangeboden activiteiten. We moesten snel beslissen, want voor 19.00 uur moest je boeken. Het aanbod was groot en duur alleen het merendeel van de lijst was niet mogelijk. Zo gaat het spotten van olifanten en tijgers niet door omdat het geen hoogseizoen is, kunnen we niet naar de waterval vanwege te weinig water en gaat de halve dag tour alleen door als we voor vier mensen ipv twee betalen..... Balen, maar nu gaan we morgen op eigen gelegenheid kajakken en vermaken we ons wel bij het zwembad of bedenken we nog wat anders.
Toen we net de eerste berg af waren en de volgende op wilde, hoorde we een raar geluid bij de auto. Auto op de vluchtstrook gezet om te kijken naar de schade. Die bestond uit een lekke achterband. Uhm tja dat leverde even een klein paniek moment op. Er lag dan wel een reservewiel in de auto, maar hoe dat werkt was ons niet volkomen duidelijk en we moesten nog 270 km (4.5 uur) rijden naar de volgende bestemming. Dat werd even een snelle afweging; garage was niet in de buurt, Anwb kennen ze hier niet en we moesten toch rijden. Aan de overkant van de weg zat een restaurant wat gelukkig al open was. Daar de vraag gesteld of iemand kon uitleggen waar een krik geplaatst moet worden. We hadden geluk! Een aardige Maleisiër die we niet genoeg konden bedanken wilde ons helpen. Samen met deze meneer had Juul de band verwisseld. We zagen niet waarom de band lek was, waarschijnlijk alleen de onderkant want die was plat), maar gelukkig was de reserveband een normale band die al vaker gebruikt (lees niet denderend weinig profiel meer) en konden we daar verder mee rijden. Onze redder in nood hadden we bedankt met 50 Ringget. Iets wat hij teveel vond, maar wij hadden hem zelfs wel 50 euro willen geven. Anders hadden we daar nog gestaan of dat aan telefoonkosten kwijt geweest.
Volgens Juul is de Nissan net een mooie vrouw van buiten, maar met een slecht innerlijk, zoiets is leuk voor een paar dagen maar dan ben je er ook echt wel op uitgekeken.
Na deze technische onderbreking gingen we vol goede moed door naar theeplantage nummer twee. Weer geen geluk. De fabriek werd gerenoveerd. Daar hadden ze wel wifi waardoor we de door ons gezochte theeplantage konden navragen en die lag richting ons hotel. Alleen hadden we de afslag naar links moeten nemen ipv rechts.... kleinigheidje. Na drie uur vertraging door technische problemen en het rijden naar de verkeerde locatie van de theeplantage kwamen we eindelijk om half 12 aan. Hier was de fabriek wel open, maar werd er ook niet gewerkt doordat ze maandag dicht waren. Deze theeplantage was de eerste in Maleisië. Ondertussen is het uitgegroeid tot een groot concern met zelfs een eigen televisieprogramma. In de fabriek kon je het proces van de theeblaadjes zien. Er werd alleen maar Earl Grey gemaakt. Voor strawberry thee voegen ze stukjes aardbei toe in het theezakje. Behalve het bezoeken van de fabriek kon je genieten van een prachtig uitzicht met een bakje thee en een gebakje voor nog geen 5 euro.
Na een lekker bakje thee gingen we op weg naar het Belum Rainforest Resort waar we de komende twee nachten slapen. De tomtom kende het resort niet dus dan maar maps.me gebruikt. Die had wel zin in wat avontuur blijkbaar, want die stuurde de Nissan off road tussen de kassen door. Toen we daar na een hobbelig kwartier uit waren en hij ons twee keer rechts stuurde waren we weer bij hetzelfde pad en hadden we een mooi rondje gereden. Dat schiet lekker op! Toch maar de tomtom gepakt en de dichtstbijzijnde plaats ingevoerd dan zagen we later wel verder. Dat ging allemaal wel volgens plan (volgens mij pas voor het eerst vandaag ).
Na een stop bij het tankstation voor een late lunch en een adreswijziging kwamen we rond half 6 aan op bestemming.
Belum is het grootste regenwoud complex van Maleisië en bestaat al 130 miljoen jaar. Er schijnen bijzondere dieren te leven waaronder de olifanten, neushoorns, tijgers en beren.
Het resort is prachtig, maar ligt er wel wat stilletjes bij op het eiland. Er zitten ook maar 15 gasten in het resort. Het resort heeft verder een prachtig zwembad, wat rommelige kamers met allerlei onnodige spullen en op de verkeerde plek (volgens Juul) en een uitkijkpunt.
We kregen een folder mee met de aangeboden activiteiten. We moesten snel beslissen, want voor 19.00 uur moest je boeken. Het aanbod was groot en duur alleen het merendeel van de lijst was niet mogelijk. Zo gaat het spotten van olifanten en tijgers niet door omdat het geen hoogseizoen is, kunnen we niet naar de waterval vanwege te weinig water en gaat de halve dag tour alleen door als we voor vier mensen ipv twee betalen..... Balen, maar nu gaan we morgen op eigen gelegenheid kajakken en vermaken we ons wel bij het zwembad of bedenken we nog wat anders.
H.Gr.
Meindert